SAKRAMENTY ŚWIĘTE


Sakrament – z ustanowienia Chrystusa, widzialny znak niewidzialnej łaski Bożej. Chrystus ustanowił siedem sakramentów świętych:

• Chrzest
• Bierzmowanie
• Eucharystia
• Pokuta (spowiedź)
• Namaszczenie chorych
• Kapłaństwo
• Małżeństwo

Sakramentu Chrztu Świętego udzielamy w każą niedzielę miesiąca (oprócz I i III niedzieli o godz. 11:00).

 

Dziecko do chrztu świętego należy zgłosić najpóźniej na tydzień przed datą chrztu. 

Dokument:
Akt Urodzenia dziecka z Urzędu Stanu Cywilnego,

 

Jeśli dziecko pochodzi z poza parafii, rodzice powinni uzyskać zgodę od miejscowego księdza proboszcza na ten sakrament do parafii chrztu.


Dane rodziców: Imię i nazwisko, data urodzenia, data i miejsce ślubu, adres zamieszkania.


Rodzice chrzestni: Imię i nazwisko, data urodzenia i dokładny adres zamieszkania.
Chrzestni muszą być osobami wierzącymi, praktykującymi, bez przeszkód kościelnych. Z parafii zamieszkania przynoszą zaświadczenia stwierdzające, że mogą być rodzicami chrzestnymi.

 

Sakrament chrztu

Chrzest jest to pierwszy i najpotrzebniejszy sakrament, który:

·   Gładzi grzechy

·   Daje życie nadprzyrodzone (łaska uświęcająca),

·   Czyni nas członkami Kościoła katolickiego

·   Daje udział w kapłaństwie Chrystusa.

 

Liturgia chrztu sprawowana w myśl zasad odnowy, ze zrozumieniem dla symboliki obrzędów, ze czcią dla tekstów liturgicznych; bez pośpiechu i z zachowaniem przepisów, sama z siebie głosi i wyraża wiarę i co istotne ma moc Bożą, która przenika do umysłów i serc. Duszpasterze tak ustalają czas sprawowania sakramentu i przygotowują liturgię, aby wierni mogli w niej uczestniczyć jak najliczniej i owocnie. Zasadniczo dzieci należy chrzcić podczas Mszy św.


Pan Jezus ustanowił sakrament chrztu słowami: "nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego" (Mt 28, 19-20).


Chrzci się przez zanurzenie kandydata w wodzie lub przez polanie wodą jego głowy, wypowiadając przy tym słowa: "N., ja ciebie chrzczę w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego".

Konieczności przyjmowania chrztu domaga się Pan Jezus, który powiedział: „Kto wierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony; a kto nie wierzy, będzie potępiony" (Mk 16, 16).

Powiedział też: „Jeśli się ktoś nie narodzi z wody i z Ducha Świętego, nie może wejść do Królestwa Bożego" (J 3, 5).

 

Chrzest przyjmuje się jeden raz w życiu, ponieważ wyciska on na duszy niezatarte, duchowe znamię, "charakter", który uzdalnia ochrzczonego do uczestnictwa w kulcie chrześcijańskim. W razie konieczności każda osoba może udzielić chrztu, pod warunkiem, że ma intencję uczynienia tego, co czyni Kościół, i poleje kandydata wodą, mówiąc: "Ja ciebie chrzczę w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego".

 

Sakrament Bierzmowania

 

Bierzmowanie jest to sakrament, w którym Duch Święty udziela się człowiekowi ochrzczonemu jako Dar. Istotny obrzęd bierzmowania składa się z trzech elementów wykonywanych równocześnie. Są to:

  1. Namaszczenie olejem znaku Krzyża na czole ochrzczonego.
  2. Nałożenie ręki biskupa na jego głowę.
  3. Słowa: "Przyjmij znamię daru Ducha Świętego".
  4. W Kościele rzymskokatolickim zwyczajnym szafarzem bierzmowania jest biskup.

W pewnych okolicznościach bierzmować może kapłan upoważniony do tego przez prawo kościelne.

 

Skutki bierzmowania są następujące:

·   udoskonala łaskę chrztu

·   głębiej zakorzenia nas w synostwie Bożym,

·   ściślej jednoczy nas z Chrystusem,

·   pomnaża w nas dary Ducha Świętego,

·   udoskonala naszą więź z Kościołem,

·   umacnia do świadczenia o wierze chrześcijańskiej słowem i czynem.

 

Bierzmowanie przyjmuje się raz w życiu! Bierzmowanie, podobnie jak chrzest, nie może być powtarzane ze względu na niezatarty charakter, czyli znamię Chrystusa, które wyciska na duszy chrześcijanina.

 

Obrzędy sakramentu:

Obrzędy sakramentu bierzmowania zawsze oznaczały udzielanie się Ducha Świętego bierzmowanemu. Początkami obrzędy te sięgają czasów apostolskich. Apostołowie, bowiem wkładali ręce na ochrzczonych i otrzymywali Ducha Świętego. Biblijny obrzęd sakramentu bierzmowania był krótki. Składał się z modlitwy i włożenia rąk. Do tego istotnego obrzędu Tradycja w III wieku dodała: znak krzyża kreślony na czole i namaszczenie olejem świętym.
Za wzorem Apostołów, w pierwotnym Kościele sakramentów chrztu i bierzmowania udzielano w czasie jednej akcji liturgicznej i nazywano je sakramentami wtajemniczenia chrześcijańskiego. Do wtajemniczenia należała także pierwsza Komunia św. W Tradycjach Apostolskich św. Hipolita Rzymskiego te trzy sakramenty stanowią jeszcze jedną całość.

 

W wyniku odnowy liturgicznej, obecne obrzędy sakramentu bierzmowania są następujące:

- przedstawienie kandydatów biskupowi;

- przemówienie biskupa do kandydatów, uwzględniające wszystkich wiernych obecnych;
- odnowienie przyrzeczeń chrzestnych;

- modlitwa biskupa o dary Ducha Świętego, z wyciągniętymi rękami nad kandydatami;

- udzielenie sakramentu bierzmowania każdemu kandydatowi z osobna;

- modlitwa powszechna;

- błogosławieństwo końcowe.

 

Nakładanie rąk na głowę jest gestem biblijnym (Rdz 48, 14; Kpł 9, 22; Lb 8,10; 27, 25...), który w liturgii należy do najstarszych obrzędów. W sakramencie bierzmowania włożenie ręki biskupa na głowę kandydata oznacza iż Duch Święty udziela mu się jako niewymowny Dar. W Dziejach Apostolskich czytamy, że Apostołowie wkładali ręce na ochrzczonych i otrzymywali Ducha Świętego (Dz 8, 15-17; 19, 5-6).

Krzyż jest świętym znakiem odkupienia (Koi l, 20) i wiary świętej (l Kor 1,17). Jest pieczęcią, którą nosi na sobie każdy, kto służy Bogu (Ap 7,4). Wśród symboli chrześcijańskich zajmuje naczelne miejsce. Kreślenie znaku krzyża na czole bierzmowanego oznacza, że ma on prawo i obowiązek wyznawania swojej wiary świętej, która jest jego chlubą i nie powinien się jej wstydzić lecz odważnie ją wyznawać i bronić jej. Naznaczenie krzyżem zobowiązuje bierzmowanego do pewnej dyscypliny osobistej, polegającej na prowadzeniu swojego życia zgodnie z wymogami Ewangelii.

 

Krzyżmo święte jest oliwą zmieszaną z balsamem i poświęconą uroczyście przez biskupa we Wielki Czwartek, podczas tzw. Mszy Krzyżma. Nazwa Krzyżmo wywodzi się z Imienia: Chrystus (Christus - Chrisma - Krzyżmo) Symbolizuje Chrystusa, w którym człowieczeństwo złączone jest z Bóstwem.

 

Namaszczenie świętym olejem symbolizuje upodobnienie bierzmowanego do Chrystusa. Podobieństwo to jest niezniszczalne i nosi nazwę znamienia Pańskiego lub pieczęci. Sprawcą tego podobieństwa i zjednoczenia z Chrystusem jest Duch Święty. Stąd bierzmowany przez to święte namaszczenie ma pełne prawo do nazwy "chrześcijanin" czyli należący do Chrystusa i Jego Kościoła.

Oliwa w zastosowaniu liturgicznym symbolizuje Ducha Świętego, który jest źródłem darów nadprzyrodzonych. On przy chrzcie w Jordanie zstąpił na Jezusa i uczynił Go Chrystusem, to znaczy Namaszczonym czyli Mesjaszem. Namaszczenie bierzmowanego oznacza umocnienie chrzestnych więzi z Chrystusem.

Balsam uzyskuje się z pewnego gatunku tropikalnego rododendronu przez nacięcie skóry. W takim sposobie uzyskiwania balsamu św. Ambroży dostrzega obraz łask wypływających z przebitego boku Chrystusa. Oprócz właściwości leczniczych, balsam posiada bardzo miły zapach. Przy poświęcaniu Krzyżma miesza się balsam z oliwą, by symbolizował ludzi, którzy udoskonaleni w sakramencie bierzmowania roztaczają w swoim środowisku miły aromat cnót chrześcijańskich. Św. Paweł mówi, aby bierzmowani chrześcijanie byli “miłą Bogu wonnością Chrystusa” (2 Kor 2, 15).

 

Właściwe znaczenie obrzędu poznajemy ze słów towarzyszących. Nałożenie rąk ma miejsce w obrzędach chrztu, bierzmowania, święceń, przy błogosławieństwach itp. Ze słów wiadomo dopiero o jakie nałożenie rąk chodzi. W sakramencie bierzmowania nałożenie rąk biskupa oznacza i sprawia udzielenie się Ducha Świętego dla uświęcenia człowieka i umocnienia na drodze zdobywania świętości i w służbie Bożej.

 

Każdy dar jest równocześnie zadaniem. Otrzymana godność, przywilej, wyróżnienie czy odznaczenie, zawsze wiążą się z zadaniem, z którego trzeba się wywiązać. Zobowiązują człowieka do pokazania, iż godność otrzymana nie jest pomyłką.

Sakrament bierzmowania również jest zadaniem. Udzielenie się Ducha Świętego, udoskonalenie podobieństwa do Chrystusa Kapłana, Proroka i Króla zobowiązuje do dziękczynienia i do kroczenia drogą zbawienia. Na wyniesienie trzeba po prostu odpowiedzieć pobożnym życiem, apostolstwem, służeniem bliźnim i udziałem w liturgii dla uświęcenia i wspólnego wielbienia Boga.

We „Wstępie do Obrzędów Bierzmowania”, czytamy na ten temat: “Namaszczenie krzyżmem i słowa, jakie mu towarzyszą, wyrażają skutki daru Ducha Świętego. Przez namaszczenie wonnym olejem ręką biskupa ochrzczony otrzymuje niezniszczalny charakter, znamię Pańskie, razem z darem Ducha Świętego, który doskonalej upodabnia do Chrystusa i udziela mu łaski rozszerzania wśród ludzi dobrej woni” (nr 9).

Aby przyjąć Sakrament Małżeństwa

 

Narzeczeni zgłaszają się w kancelarii parafialnej przynajmniej trzy miesiące przed planowaną datą ślubu.

 

Sprawy sakramentu małżeństwa przyjmowane są:

 
od poniedziałku do piątku po Mszy św. wieczornej

Dokumenty:- aktualny wyciąg z aktu chrztu (nie starszy niż trzymiesięczny),- zaświadczenie o sakramencie bierzmowania,- dowód osobisty,- świadectwo ukończenia katechizacji,- zaświadczenie o ukończeniu kursu przedmałżeńskiego, - zaświadczenie o ukończeniu katechez przedślubnych,- o pozostałych dokumentach narzeczeni zostaną poinformowani w Kancelarii. Świadkowie w dniu ślubu winni zgłosić się z Dowodami Osobistymi.

 

Sakrament małżeństwa

 

Przez małżeństwo rozumiemy przymierze, przez które mężczyzna i kobieta tworzą ze sobą wspólnotę całego życia, skierowaną ze swej natury na dobro małżonków oraz na rodzenie i wychowywanie potomstwa. Zawierane między ochrzczonymi zostało podniesione przez Chrystusa Pana do godności sakramentu.

 

Święty Paweł Apostoł napisał: "Mężowie, miłujcie żony, bo i Chrystus umiłował Kościół... Tajemnica to wielka, a ja mówię" w odniesieniu do Chrystusa o do Kościoła" (Ef 5, 25.32).

 

Rola sakramentu małżeństwa: udziela łaski miłowania się wzajemnie tą miłością, jaką Chrystus umiłował Kościół. Łaska sakramentu udoskonala, zatem ludzką miłość małżonków, umacnia ich nierozerwalną jedność ich na drodze do życia wiecznego. Małżeństwo jest w Kościele stanem publicznym, dlatego powinno być zawierane publicznie w ramach celebracji liturgicznej i wobec zgromadzenia wiernych.

 

Do cech istotnych małżeństwa należy:

·   jedność,

·   nierozerwalność,

·   otwartość na przyjęcie dzieci.

Chrześcijański dom rodzinny jest miejscem, gdzie dzieci otrzymują nauczanie wiary, i dlatego słusznie nazywa się go "Kościołem domowym", wspólnotą łaski i modlitwy, szkołą cnót ludzkich i miłości chrześcijańskiej.

 

Małżonkowie rozwiedzeni powinni prowadzić życie chrześcijańskie bez ponownego związku i wychowywać swoje dzieci w wierze. Osoby rozwiedzione zawierające nowy związek nie są wyłączone z Kościoła, ale nie mogą przystępować do Komunii świętej. Powinni prowadzić życie chrześcijańskie i wychowywać swoje dzieci w wierze.

Codziennie pół godziny przed  każdą Mszą Świętą.

 

W pierwszy piątek pół godziny przed Mszą Świętą ranną

i godzinę przed Mszą Świętą wieczorną.

Dzisiaj jest

wtorek,
19 marca 2024

(79. dzień roku)

Transmisja Mszy Świętej

                              Kościół Albigowa

Zegar

Jestem z wami.

Święta

Wtorek, V Tydzień Wielkiego Postu
Rok B, II
Uroczystość św. Józefa, Oblubieńca Najśw. Maryi Panny

Wyszukiwanie

Sonda

Czy modlisz się modlitwą różańcową?

sporadycznie

wcale

codziennie


Licznik

Liczba wyświetleń:
6937191