Zmiana Tajemnic Różańcowych

w pierwszą niedzielę miesiąca,

 

po Mszy Świętej o godzinie 9.00, dla dzieci i młodzieży szkolnej

a po Sumie o godzinie 11.00, dla starszych.

STOWARZYSZENIE ŻYWEGO RÓŻAŃCA

 

• Stowarzyszenie Żywego Różańca skupia wspólnoty (zwane kółkami lub „różami”) liczące – stosownie do ilości tajemnic różańcowych – 20 osób. Każda z nich jest zobowiązana do rozważenia 1 dziesiątka różańca dziennie i jednocześnie do odmówienia 1 Ojcze nasz, 10 Zdrowaś Maryjo i 1 Chwała Ojcu. W ten sposób każdego dnia odmawiany jest cały różaniec, a poszczególne osoby zyskują łaski przypisane odmówieniu wszystkich 4 części różańca.


Sługa Boża Paulina Jaricot pisała: „Stowarzyszone dzielą się na sekcje po dwadzieścia osób na cześć różańca. Ta, która zechce być zelatorką, otrzymuje kartonik, na którym przedstawiona jest nasza Pani Różańcowa, a wokół Niej wieniec dla wstawienia imion jej towarzyszek i jej własnego (…). Zelatorka rozdaje bileciki, na których są wypisane tajemnice różańca oraz cnoty odpowiednie dla każdej tajemnicy. Każda stowarzyszona powinna odmawiać codziennie jeden dziesiątek różańca na cześć tej tajemnicy, która została jej przydzielona. W ten sposób różaniec jest odmawiany codziennie tyle razy, ile jest sekcji. Ponadto każda stowarzyszona daje swej zelatorce małą składkę roczną według możliwości. Te składki służą nabywaniu dewocjonaliów, zamawianiu Mszy Świętych... Osoby bogatsze lub więcej osób mogą sobie wyznaczyć taką zbiórkę, aby pokryć roczną składkę ubogich, które nie mogąc nic dać, otrzymałyby dobrodziejstwo różańca, a tamtym przyniosłyby cenną daninę swych modlitw”.

 
• Na czele kółka stoi zelatorka (lub zelator), odpowiedzialna za zmianę tajemnic różańcowych, którą podejmuje się raz w miesiącu na spotkaniu w domu lub w kościele. Czuwa też nad tym, aby koło miało 20 osób. Zelatorka jest osobą, która dynamizuje pracę apostolską we wspólnocie.


• Wskazane jest, aby koło różańcowe miało księdza opiekuna, który ułatwi wspólnocie rozeznawanie drogi, jaką prowadzi ją Matka Boża.


„Każdy kapłan ze stowarzyszenia – zalecała Paulina Jaricot – odprawia jedną Mszę w roku, każda zelatorka wybiera – dla siebie i dla swych towarzyszek – jeden dzień adoracji”.


• W zamyśle sługi Bożej osoba należąca do Żywego Różańca winna rozprowadzać dewocjonalia, a szczególnie dobre książki i prasę katolicką, przeznaczając na ten cel stałą ofiarę.


• Każde koło Żywego Różańca jest autonomiczne, ale jego członkowie mają żywą świadomość swej przynależności do wielkiej rodziny różańcowej w Kościele.


• Żywy Różaniec istnieje w większości parafii w Polsce. Wspólnoty obowiązuje Ceremoniał Żywego Różańca, opracowany przez dominikanina o. Szymona Niezgodę, a w 1977 r. zatwierdzony przez Prymasa Polski, Stefana kard. Wyszyńskiego.

 

 

CEREMONIAŁ ŻYWEGO RÓŻAŃCA

 

Przedruk Ceremoniału Żywego Różańca wydanego z polecenia Prowincjała Polskiej Prowincji Dominikanów, ul. Freta 10, Warszawa, z dnia 2.11.1983 r. Reg. Prow. 294/83

Imprimatur

 

Za zgodą Kurii Diecezjalnej Warszawsko-Praskiej z dnia 17.02.1993 r. nr 79/K/93

bp Stanisław Kędziora

Wikariusz generalny

 

ks. Mariusz Wójtowicz

Notariusz

 

Ceremoniał Żywego Różańca powstał z troski o dobro duchowe Narodu polskiego i rozwój religijno-moralny obecnych i przyszłych pokoleń. Ufamy, że Żywy Różaniec, jako wypróbowane narzędzie Opatrzności Bożej zjednoczenia ludzi z Bogiem i z braćmi oraz środek uświęcania dusz, pomoże młodemu pokoleniu skutecznie wytrwać w wierze Ojców.

Pragniemy również w ten sposób uczcić stulecie objawień Matki Bożej w Gietrzwałdzie, podczas których wyraziła Ona życzenie: „Chcę, abyście codziennie odmawiali Różaniec”.

Duszpasterze, katecheci, misjonarze i wierni świeccy – jako dzieci Kościoła i Narodu polskiego – niech na serio wypełniają różańcowe orędzie Matki Bożej z Gietrzwałdu!

o. Szymon Niezgoda, dominikanin,

Promotor Różańca świętego w Polsce

 

Prymas Polski

Warszawa, dnia 7 września 1977 r.

 

DEKRET

 

Przychylając się do prośby Prowincjała Zakonu OO. Dominikanów w Warszawie, na mocy szczególniejszych upoważnień, udzielonych Nam przez Stolicę Apostolską, niniejszym zatwierdzamy CEREMONIAŁ ŻYWEGO RÓŻAŃCA według załączonego tekstu; z zachowaniem pozostałych przepisów prawa kościelnego.

 

(-) + Stefan Kard. Wyszyński

Prymas Polski

 

 

 

Część I

CEREMONIAŁ ŻYWEGO RÓŻAŃCA

 

1.      ŻYWY RÓŻANIEC oznacza:

 

a) Życie według Ewangelii, która jest fundamentem i źródłem życia chrześcijańskiego. Różaniec jest modlitwą ewangeliczną, ponieważ zawiera Modlitwę Pańską i Pozdrowienie Anielskie oraz ewangeliczne tajemnice naszego odkupienia. Z tego też powodu Różaniec nazywamy streszczeniem lub zbiorem najważniejszych prawd Ewangelii,

 

b) Życie wiarą, nadzieją i miłością; należeć bowiem do Żywego Różańca znaczy – wierzyć w istnienie Boga i wierzyć Bogu, który przemawia, ufać Bogu i w Jego dzieło zbawienia oraz kochać Boga, a w Bogu i dla Boga – ludzi,

 

c) Oznacza jakby elektrownię duchową, która zasila wiernych mocą Bożą i pobudza ich do czynu apostolskiego, czyli do praktycznej działalności apostolskiej, jak praca wśród ubogich, chorych, rodzin wielodzietnych, rodzin alkoholików, zaniedbanych religijnie i moralnie, dbałość o dom Boży, o szaty liturgiczne, krzewienie cnót moralnych, zwłaszcza czynnej miłości bliźniego i sprawiedliwości społecznej itd.,

 

d) Żywy Różaniec jest jakby niezdobytą twierdzą obronną, albowiem broni jednostkę, rodzinę i społeczeństwo przed śmiercią duchową, mianowicie przed ateizmem i laicyzmem, przed indyferentyzmem religijnym, przed zepsuciem obyczajów, zwłaszcza w życiu małżeńskim i rodzinnym, przed alkoholizmem itp.,

 

e) Żywy Różaniec składa się z żywych róż. Każda róża posiada dwadzieścia* osób, z których każda odmawia codziennie jeden dziesiątek Różańca, czyli jedną tajemnicę, połączoną z rozważaniem. W ten sposób odmawiany jest w róży codziennie cały Różaniec – dwadzieścia* tajemnic. Jest to jakby wieniec różany składany u stóp Królowej.

 

2.      PRZYJMOWANIE DO ŻYWEGO RÓŻAŃCA

 

A. Przyjmowanie do Żywego Różańca dokonuje się w kościele, najlepiej przy ołtarzu Matki Bożej, po Mszy świętej lub nabożeństwie, zwłaszcza z okazji takich uroczystości jak miesiąc październik, Pierwsza Komunia święta, misje parafialne lub rekolekcje. Względy praktyczne przemawiają za tym, aby w różach małych dzieci zelatorem lub zelatorką był starszy chłopiec lub starsza dziewczynka.

 

CEREMONIE przyjęcia do Żywego Różańca są następujące:

 

Ks. Dyrektor ubrany w komżę, stułę i białą kapę, intonuje przy ołtarzu hymn do Ducha Świętego: Veni Creator Spiritus (O Stworzycielu Duchu, przyjdź).

 

KANDYDACI trzymają w ręku różaniec, kapłan zaś dokonuje poświęcenia różańców według formuły: „Na cześć i chwałę Bogarodzicy, Dziewicy Maryi, na pamiątkę tajemnic życia, śmierci i zmartwychwstania Pana naszego Jezusa Chrystusa, błogosławię + i poświęcam + te różańce, w imię Ojca + i Syna i Ducha Świętego. Amen”.

 

Poświęcone różańce kropi wodą święconą.

 

Następnie przyjmowani powtarzają za kapłanem akt ofiarowania siebie Matce Bożej:

 

„Ciebie, Najświętsza Maryjo Panno, Królowo Różańca świętego, biorę sobie dzisiaj za Patronkę i Opiekunkę. Proszę Cię pokornie, abyś we wszystkich potrzebach moich – teraz i w godzinę śmierci mojej – wspierała mnie swoją pomocą. Amen”.

 

Ceremonię przyjęcia kończy kapłan słowami:

„Zostaliście przyjęci do Żywego Różańca i do udziału w odpustach różańcowych. Módlcie się wytrwale i żyjcie w miłości, a Bóg pokoju i łaski niech będzie z wami. Amen”.

 

B. W każdej parafii należy prowadzić Księgę Żywego Różańca, do której wpisuje się imię i nazwisko przyjętych. Wpisania do Księgi dokonuje się w zakrystii lub w innym odpowiednim pomieszczeniu, w zależności od liczby przyjmowanych.

 

ŻYWE RÓŻE zakłada się wśród dzieci, młodzieży, ojców i matek. Na czele róży stoi zelator lub zelatorka oraz ich zastępcy. Zelatorów mogą wybierać sami członkowie Żywego Różańca przy współudziale ks. Dyrektora. Każda róża obiera sobie Patrona, od którego bierze swą nazwę, np.:

– Róża św. Bernardetty (dziewczynki)

– Róża św. Dominika Savio (chłopcy)

– Róża Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej (młodzież żeńska)

– Róża św. Maksymiliana (młodzież męska)

– Róża Matki Boskiej Bolesnej (matki)

– Róża św. Józefa (ojcowie).

 

Członkowie Żywego Różańca naśladują gorliwie cnoty Najśw. Maryi Panny. Uroczyście obchodzą święta swego Patrona, najlepiej w najbliższą niedzielę. Zamawiają Mszę świętą i przystępują do sakramentów świętych. Jest to jakby ich uroczystość imieninowa w Żywym Różańcu. Pierwsza Komunia święta stwarza doskonałą okazję przyjęcia wszystkich dzieci do Żywego Różańca, aby przezeń związać ich na całe życie z Chrystusem, którego przyjmują w Komunii świętej. Podobnie doskonałą okazją wpisania do Księgi Różańcowej niosą rekolekcje lub misje parafialne, podczas których od samego początku należy wiernych przygotować i nastawić na uroczyste przyjęcie do Różańca świętego, podkreślając równocześnie, że założenie lub odnowienie Żywego Różańca w parafii jest praktycznym celem tych ćwiczeń religijnych. W podobnym duchu należy wykorzystywać miesiąc październik. W ostatnią niedzielę października można urządzić specjalne nabożeństwo, zakładając nowe róże i uzupełniając dotychczasowe. Przy uzupełnianiu, przyjęcie do Żywego Różańca odbywa się bez uroczystych ceremonii i polega na samym wpisaniu imienia i nazwiska do Księgi, w miejsce osoby, która umarła lub na stałe wyjechała.

 

3.      MIESIĘCZNA ZMIANA TAJEMNIC RÓŻAŃCOWYCH

 

Raz w miesiącu, zwykle w pierwszą niedzielę, członkowie Żywego Różańca dokonują zmiany tajemnic różańcowych. Nie trzeba tłumaczyć, jak ważne to nabożeństwo! Istnieje podwójny system zmiany tajemnic, mianowicie przez losowanie i przez ciągłą kolejność tajemnic. Drugi system jest praktyczniejszy, ponieważ z góry wiadomo, jaką tajemnicę otrzyma się w następnym miesiącu, zachowany jest większy porządek miesięcznej zmiany; każdy zaś z członków winien posiadać tajemnice w formie książeczki, a nie tylko na osobnych kartkach.

 

a) Miesięczna zmiana tajemnic może się odbywać w domu (np. u zelatorki), jeśli domy zbyt są oddalone od kościoła. Wówczas wszyscy członkowie Żywego Różańca spotykają się raz w miesiącu w domu, pod kierunkiem zelatora dokonują zmiany tajemnic, pogłębiają więź wzajemnej miłości i zachęcają się do współpracy w działalności apostolskiej oraz do wytrwania w nabożeństwie maryjnym. Od czasu do czasu w ich spotkaniach uczestniczy kapłan, przemawia do nich, podaje intencje modlitewne i przypomina o wielkiej roli, jaką oni odgrywają w życiu Kościoła. Maryja także liczy na ich modlitwę.

 

b) Zmiana tajemnic różańcowych w kościele odbywa się osobno dla dzieci, młodzieży, ojców i matek. Następuje ona po Mszy świętej lub po wieczornym nabożeństwie. Zawsze przewodniczy jej ks. Dyrektor, który w kilku słowach zachęca do życia chrześcijańskiego, podaje miesięczną intencję, błogosławi tajemnice przyniesione przez zelatora do ołtarza, wymienia nazwiska zmarłych w ostatnim miesiącu członków Żywego Różańca, odmawia jeden dziesiątek Różańca i kończy nabożeństwo pieśnią maryjną.

 

4.      OBOWIĄZKI W ŻYWYM RÓŻAŃCU

 

A. Obowiązki członków Żywego Różańca:

1. Zasadniczym obowiązkiem jest zapisanie imienia w Księdze i odmawianie codziennie jednego dziesiątka Różańca.

2. Udział w miesięcznej zmianie tajemnic różańcowych (kto sześć razy z własnej winy opuści nabożeństwo, należy go wykreślić).

3. Częste przystępowanie do sakramentów świętych oraz udział w procesjach maryjnych.

4. Rozszerzanie czci Maryi przykładem życia i działalnością apostolską.

5. Odważne stawanie w obronie wiary i Kościoła na wzór św. Dominika.

6. Udział w pogrzebie zmarłego członka Żywego Różańca oraz w modłach za spokój jego duszy.

 

UWAGA: Święta Penitencjaria, na mocy specjalnego i wyraźnego indultu Stolicy Apostolskiej z dnia 25 października 1967 r. udzieliła członkom Żywego Różańca odpustu zupełnego osiem razy w roku, mianowicie:

1. W dniu przyjęcia do Żywego Różańca,

2. Narodzenia Pana Jezusa,

3. Zmartwychwstania Pańskiego,

4. Zwiastowania Najświętszej Maryi Pannie,

5. Wniebowzięcia Matki Bożej,

6. Królowej Różańca świętej,

7. Niepokalanego Poczęcia Maryi,

8. Oczyszczenia Najświętszej Maryi Panny (Ofiarowania Pańskiego).

 

Odpust ten mogą uzyskać pod zwykłymi warunkami, którymi są: spowiedź i Komunia święta, modlitwa według intencji Ojca Świętego, przynajmniej prywatne odnowienie postanowienia wiernego zachowywania Statutu Stowarzyszenia Żywego Różańca (por. In. Anal. Ord. Praedic. 38/25 X 1967/s. 309).

 

B. Obowiązki zelatora

1. Sprawdza obecność członków Żywego Różańca na nabożeństwie.

2. Dostarcza tajemnicę z intencją modlitewną nieobecnym.

3. Zachęca członków do gorliwej działalności apostolskiej, zwłaszcza wśród chorych i ubogich.

4. Zbiera miesięczne składki, np. na Mszę świętą.

5. Odwiedza chorych członków i otacza ich miłością.

6. Czuwa, by róża posiadała pełny skład – 20* osób. Jest to jeden z ważniejszych obowiązków zelatora.

7. Pilnuje, aby róża wypełniała zlecone sobie zadania apostolskie.

8. Utrzymuje stałą łączność między różą a ks. Dyrektorem.

 

UWAGA: Wszyscy zelatorzy Żywego Różańca tworzą Radę Żywego Różańca, która spośród siebie wybiera przełożonego i zastępcę. Jego zadania są następujące:

 

1. Zwołuje Radę co kwartał i na niej przewodniczy.

2. Kieruje pracami Rady.

3. Jest stałym łącznikiem między Radą a ks. Dyrektorem.

 

C. Obowiązki Dyrektora Żywego Różańca:

1. Sam codziennie odmawia Różaniec i bardzo sobie ceni jego wartość.

2. Zna swoje stowarzyszenie i rozwija w nim działalność duszpasterską.

3. Przyjmuje do Żywego Różańca i dba o Księgę różańcową.

4. Co kwartał wygłasza konferencję dla wszystkich członków Żywego Różańca, może im wyświetlać filmy różańcowe, misyjne i inne.

5. Prowadzi miesięczną zmianę tajemnic, zapowiada intencję modlitewną oraz odpusty różańcowe.

6. Dba o procesje różańcowe, zwłaszcza w pierwszą niedzielę października i w Nowy Rok do Najświętszego Imienia Jezus (nowy Różaniec w intencji pokoju).

7. Współpracuje z katechetami w celu przyjmowania do Żywego Różańca dzieci i młodzieży.

8. Współpracuje z Promotorem Prowincjalnym lub Diecezjalnym w dziele krzewienia Różańca świętego.

 

Część II

ZMIANA TAJEMNIC RÓŻAŃCOWYCH

 

I. WPROWADZENIE

1. Żywy Różaniec założony w 1826 r. przez Marię Paulinę Jaricot, zatwierdzony przez papieży i poddany jurysdykcji zakonu dominikańskiego, w formie dzisiejszej ustalony już wcześniej przez papieża – dominikanina św. Piusa V, po ogłoszeniu listu o Różańcu, Rosarium Virginis Mariae, Ojca Świętego Jana Pawła II, składa się z czterech części: radosnej, światła, bolesnej i chwalebnej oraz z piętnastu tajemnic wiary, objawionych w Ewangelii i dotyczących życia, śmierci i chwały Jezusa i Maryi*.

 

2. Żywy Różaniec jest więc jakby streszczeniem Ewangelii – z tej racji jest:

a) modlitwą trynitarną – skierowaną ku Trójcy Świętej,

b) modlitwą chrystocentryczną – ukierunkowaną na Chrystusa, „przez Chrystusa, z Chrystusem i w Chrystusie”,

c) modlitwą eklezjalną – modlitwą całego Kościoła, „papieży, biskupów, kapłanów, zakonników i wiernych świeckich”,

d) modlitwą maryjną – o Maryi, do Maryi i z Maryją, „jest darem Maryi”.

 

3. Kontemplacji rozważań różańcowych nie należy ograniczać jedynie do dwudziestu tajemnic, lecz  obejmować umysłem także inne tajemnice odkupienia, jak np. powtórne przyjście Chrystusa w chwale, powszechne zmartwychwstanie ciał i sąd ostateczny. Tak pojęty Różaniec ukazuje Chrystusa i Maryję w pełniejszych wymiarach. Wizja bowiem sakramentalnego i eschatologicznego życia Kościoła wchodzi niejako do istoty Różańca, jako zbawczego dzieła Trójcy Świętej, z pełnym zaangażowaniem Maryi, Matki ludu Bożego. Albowiem eklezjalny charakter modlitwy różańcowej mówi o zaangażowaniu całego ludu Bożego w zbawcze dzieło Ojca, Syna i Ducha Świętego, w relacji Maryi do Chrystusa Odkupiciela, do całego ludu i do każdego z nas.

 

4. Żywy Różaniec jest modlitwą dzieci, młodzieży, ojców i matek. Ważne jest, by w parafii Żywy Różaniec rozpoczynać już od dzieci. Stąd duszpasterze winni dopilnować, aby z okazji Pierwszej Komunii świętej wszystkie dzieci komunijne zostały zorganizowane w kółkach Żywego Różańca. Wykonanie tego zadania należy zaliczyć do ważnych osiągnięć duszpasterskich, zaniedbanie zaś trzeba uznać za stratę szansy, najczęściej już nie do odrobienia.

 

5. W kółku różańcowym winien być odmówiony codziennie cały Różaniec, to znaczy dwadzieścia tajemnic, przy czym każdy rozważa swoją tajemnicę w odniesieniu do Trójcy Świętej, do Kościoła, do Maryi i do własnego życia. Każda bowiem tajemnica różańcowa jest także tajemnicą mojego życia, mojego szczęścia, mojego zbawienia. Należy przypominać i zachęcać, aby we wspólnocie różańcowej nikt nie zapominał i nie zaniedbywał odmówienia swojej tajemnicy, ponieważ wielkość i skuteczność tej modlitwy polega także na modlitewnym przeżywaniu we wspólnocie całego zbawczego dzieła od zwiastowania do ukoronowania w niebie.

 

6. Jeśli chodzi o czasokres rozważania tajemnicy, to jego minimum stanowi przylgnięcie sercem, to znaczy rozumem i wolą – oczywiście w wierze, nadziei i miłości – do Chrystusa i Maryi w danej tajemnicy. Właśnie to przylgnięcie, a nie samo powtarzanie 10 razy Zdrowaś, Maryjo, stanowi o tym, że jest to modlitwa „różańcowa”, ustna i myślna, zewnętrzna i wewnętrzna, angażująca całego człowieka, modlitwa ludzi myślących, inteligentnych!

 

„Do Was, więc, umiłowani Bracia Kapłani, do Was, Dziatwo mała i droga Młodzieży, do Was, utrudzone Matki i upracowani Ojcowie, zwracam się z gorącym wezwaniem: weźmy Różaniec do ręki!” (zob. Stefan Kard. Wyszyński: Wszystko postawiłem na Maryję, s. 61)

 

II. PROGRAM NABOŻEŃSTWA

1. Miesięczną zmianę tajemnic różańcowych rozpoczynamy pieśnią różańcową, na przykład:

– Zawitaj, Królowo Różańca Świętego,

– Królowej Anielskiej śpiewajmy,

– Jak paciorki Różańca,

– Różańcowa Pani nieba, ziemi itp.

 

2. Następnie dyrektor Żywego Różańca (w razie nieobecności przełożony Rady Żywego Różańca, zelator lub zelatorka) zapowiada i wyraźnie wyjaśnia intencje modlitewne: ogólną, misyjną i ewentualnie szczegółową. Intencje na każdy miesiąc wydrukowane są: w kalendarzyku Księży Werbistów, w dwumiesięczniku Papieskie Intencje Misyjne, w Gościu Niedzielnym oraz na osobnych planszach na cały rok (Wyd. Ap. Modl.).

Przemówienie na temat intencji modlitewnych należy sumiennie przygotować, z zapałem wygłosić i nigdy nie zbywać byle jak! Zawsze umiejętnie nawiązać do liturgicznych czytań niedzielnych lub do święta maryjnego. Od tego zależy stan i rozwój Żywego Różańca w parafii.

 

 

3. Po wyjaśnieniu intencji modlitewnych, duszpasterz informuje:

a) o zmarłych członkach wspólnoty różańcowej, odmawiając w ich intencji Ojcze nasz, Zdrowaś, Maryjo i Wieczny odpoczynek,

b) o terminach Mszy „różańcowych” w ostatnim miesiącu, zamówionych przez kółko różańcowe,

c) jeśli w miesiącu przypada określone święto maryjne (zob. rozdział IV) informuje o możliwości uzyskania odpustu zupełnego,

d) wyznacza zadania i prace apostolskie w parafii, jak np. odwiedzanie chorych, opieka nad ubogimi i samotnymi, nad zaniedbanymi pod względem religijnym lub moralnym, adorację przy Grobie Pańskim i wiele, wiele innych. Bez tego apostolskiego zaangażowania Żywy Różaniec marnieje i usycha,

e) zachęca do gorliwej modlitwy i czynnej miłości bliźniego,

f) jeśli warunki sprzyjają, zachęca do stawiania pytań, wolnych wniosków i chętnie udziela odpowiedzi – wszak Żywy Różaniec jest żywą wspólnotą Kościoła.

 

4. Stojąc przed ołtarzem, kapłan błogosławi i tasuje tajemnice, które wierni odbierają od swoich zelatorów.

Mogą je losować przez dowolny wybór lub według systematycznej kolejności tajemnic. Drugi sposób jest praktyczniejszy i odpowiedniejszy (zob. rozdział III). Należy dopilnować zmiany tajemnic dzieci, młodzieży, ojców i matek. Ważna jest praca systematyczna. Niech o tym wie cała wspólnota parafialna; niech miesięczną zmianę tajemnic śledzi z zainteresowaniem i odczuwa pragnienie przystąpienia do Żywego Różańca.

 

5. Zmianę tajemnic różańcowych kończymy pieśnią maryjną.

Jeśli warunki pozwalają, można odmówić dziesiątek Różańca lub Pod Twoją obronę. Gdy w parafii istnieje zwyczaj prowadzenia zmiany tajemnic różańcowych w domu, można przeczytać odpowiedni urywek Ewangelii lub lektury religijnej i dłużej się pomodlić, śpiewając religijne pieśni (byle nie plotkować!).

 

 

____________________

20 tajemnic – po ogłoszeniu listu o Różańcu, Rosarium Virginis Mariae, Ojca Świętego Jana Pawła II, w którym zamieścił 5 nowych tajemnic światła (1. Chrzest Pana Jezusa w Jordanie, 2. Objawienie się Pana Jezusa w Kanie Galilejskiej, 3. Głoszenie królestwa Bożego i wzywanie do nawrócenia, 4. Przemienienie na górze Tabor, 5. Ustanowienie Eucharystii), odmawianych jako druga część Różańca.

 

Różaniec

Tajemnice Różańca

Poprawne odmawianie różańca oznacza odmawianie modlitwy oraz medytację w tym samym czasie. Dzięki temu odmawianie różańca jest tak wspaniałym przeżyciem duchowym. Każda z tajemnic różańca koncentruje się na jednym ważnym wydarzeniu z życia Jezusa Chrystusa i jego matki, Maryji.  Wyróżniamy 20 tajemnic różańca, które dodatkowo podzielone są na 4 grupy: Tajemnice Radosne, Tajemnice Światła, Tajemnice Bolesne i Tajemnice Chwalebne.

Tajemnice powinno się odmawiać następująco: poniedziałek (tajemnice radosne), wtorek (tajemnice bolesne), środa (tajemnice chwalebne), czwartek (tajemnice światła), piątek (tajemnice bolesne), sobota (tajemnice radosne) i niedziela (tajemnice chwalebne).

Modlitwa Różańcowa stanowi swego rodzaju streszczenie Ewangelii i składa się z czterech tajemnic opisujących wydarzenia z życia Jezusa i Maryi.

 

Tajemnice Radosne

Tajemnice Światła

Tajemnice Bolesne

Tajemnice Chwalebne

Przyjmuje się, że jedna część Różańca czyli jedna tajemnica powinna być odmawiana w danym dniu. Tak więc nie jest konieczne odmawianie Pełnej Modlitwy w ciągu jednego dnia, czy za jednym razem. Wystarczy odmówić jedną część czyli jeden "sznur" różańca. Oczywiście nic nie stoi na przeszkodzie, aby raz dziennie odmówić Pełną Modlitwę Różańcową. Jeśli jednak chcesz odmówić jeden sznur różańca w ciągu dnia, to postaraj się stosować zasadę:

 

Tajemnice Radosne - Poniedziałek i Sobota

Tajemnice Światła - Czwartek

Tajemnice Bolesne - Wtorek i Piątek

Tajemnice Chwalebne - Środa i Niedziela

 

Tajemnice Różańca ...

Każda z czterech części Pełnej Modlitwy Różańcowej składa się z 5 Tajemnic : 

 

Tajemnica Radosna
Poniedziałek i Sobota

1.      Zwiastowanie Maryi, iż jest matką Syna Bożego.

2.      Nawiedzenie świętej Elżbiety.

3.      Narodzenie Pana Jezusa.

4.      Ofiarowanie Jezusa w świątyni.

5.      Odnalezienie Pana Jezusa wśród uczonych w świątyni.

 

Tajemnica Światła
Czwartek

1.      Chrzest Pana Jezusa w Jordanie.

2.      Objawienie Siebie na weselu w Kanie.

3.      Głoszenie Królestwa Bożego i wzywanie do nawrócenia.

4.      Przemienienie na górze Tabor.

5.      Ustanowienie Eucharystii.

 

Tajemnica Bolesna
Wtorek i Piątek

1.      Modlitwa Pana Jezusa w Ogrodzie Oliwnym (Ogrójcu).

2.      Biczowanie Pana Jezusa.

3.      Ukoronowanie koroną z cierni.

4.      Dźwiganie krzyża przez Pana Jezusa.

5.      Śmierć na krzyżu.

 

Tajemnica Chwalebna
Środa i Niedziela

1.      Zmartwychwstanie Pana Jezusa.

2.      Wniebowstąpienie Pana Jezusa.

3.      Zesłanie Ducha Świętego.

4.      Wniebowzięcie Maryi.

5.      Ukoronowanie Maryi na Królową Nieba i Ziemi.

 

Każda z 5 tajemnic w danej części odpowiada jednej dziesiątce Różańca.
Dziesiątka Różańca - 10 razy Zdrowaś Maryjo ...

 

Jak odmawiać Różaniec ?

Wybierz, którą tajemnicę Różańca pragniesz odmówić (Radosną, Światła, Bolesną, Chwalebną), pamiętaj o odpowiednim dniu tygodnia. My dla przykładu wybierzemy Tajemnicę Radosną.

 

Zanim zaczniesz postaraj się wyciszyć i skupić !

 

Początek

Przeżegnaj się: wykonaj znak krzyża na piersi i powiedz: W Imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Amen.

 

Na krzyżyku

1. Wierzę w Boga: Wierzę w Boga, Ojca Wszechmogącego, Stworzyciela nieba i ziemi. I w Jezusa Chrystusa, Syna Jego Jedynego, Pana Naszego, który się począł z Ducha Świętego, narodził się z Maryi Panny. Umęczon pod Ponckim Piłatem ukrzyżowan, umarł i pogrzebion. Zstąpił do piekieł. Trzeciego dnia zmartwychwstał; wstąpił na niebiosa, siedzi po prawicy Boga, Ojca wszechmogącego. Stamtąd przyjdzie sądzić żywych i umarłych. Wierzę w Ducha Świętego, święty Kościół powszechny, świętych obcowanie, grzechów odpuszczenie, ciała zmartwychwstanie, żywot wieczny. Amen.

 

Na paciorku (większym)

2. Ojcze nasz: Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje; przyjdź królestwo Twoje; bądź wola Twoja jako w niebie, tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj; i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom; i nie wódź nas na pokuszeni, ale nas zbaw ode Złego. Amen.

 

Na kolejnych trzech paciorkach (mniejsze)

3. Zdrowaś Maryjo (na każdym małym paciorku):

(1x) Zdrowaś Maryjo, łaski pełna, Pan z Tobą, błogosławionaś Ty między niewiastami i błogosławiony owoc żywota Twojego, Jezus. Święta Maryjo, Matko Boża, módl się za nami grzesznymi teraz i w godzinę śmierci naszej. Amen.

(2x) Zdrowaś Maryjo, łaski pełna, Pan z Tobą, błogosławionaś Ty między niewiastami i błogosławiony owoc żywota Twojego, Jezus. Święta Maryjo, Matko Boża, módl się za nami grzesznymi teraz i w godzinę śmierci naszej. Amen.

(3x) Zdrowaś Maryjo, łaski pełna, Pan z Tobą, błogosławionaś Ty między niewiastami i błogosławiony owoc żywota Twojego, Jezus. Święta Maryjo, Matko Boża, módl się za nami grzesznymi teraz i w godzinę śmierci naszej. Amen.

 

Przed dużym paciorkiem

4. Chwała Ojcu: Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu. Jak była na początku, teraz i zawsze, i na wieki wieków. Amen.

 

Teraz możemy rozpocząć odmawianie kolejnych dziesiątek Różańca oraz rozważać jego tajemnice.

 

Tajemnica 1

 

Tajemnice wypowiadamy przed dużym paciorkiem.
Odmawiamy jedną dziesiątkę Różańca czyli:

1 x Ojcze Nasz (duży paciorek)
10 x Zdrowaś Maryjo (małe paciorki)
1 x Chwała Ojcu (przed dużym paciorkiem)

 

Tajemnica 2

 

Tajemnice wypowiadamy przed dużym paciorkiem.
Odmawiamy jedną dziesiątkę Różańca czyli:

1 x Ojcze Nasz (duży paciorek)
10 x Zdrowaś Maryjo (małe paciorki)
1 x Chwała Ojcu (przed dużym paciorkiem)

 

Tajemnica 3

 

Tajemnice wypowiadamy przed dużym paciorkiem.
Odmawiamy jedną dziesiątkę Różańca czyli:

1 x Ojcze Nasz (duży paciorek)
10 x Zdrowaś Maryjo (małe paciorki)
1 x Chwała Ojcu (przed dużym paciorkiem)

 

Tajemnica 4

 

Tajemnice wypowiadamy przed dużym paciorkiem.
Odmawiamy jedną dziesiątkę Różańca czyli:

1 x Ojcze Nasz (duży paciorek)
10 x Zdrowaś Maryjo (małe paciorki)
1 x Chwała Ojcu (przed dużym paciorkiem)

 

Tajemnica 5

 

Tajemnice wypowiadamy przed dużym paciorkiem.
Odmawiamy jedną dziesiątkę Różańca czyli:

1 x Ojcze Nasz (duży paciorek)
10 x Zdrowaś Maryjo (małe paciorki)
1 x Chwała Ojcu (przed dużym paciorkiem)

 

Na zakończenie

Odmawiamy Pod Twoją obronę:

Pod Twoją obronę uciekamy się, święta Boża Rodzicielko, naszymi prośbami racz nie gardzić w potrzebach naszych, ale od wszelakich złych przygód racz nas zawsze wybawiać. Panno chwalebna i błogosławiona. O Pani nasza, Orędowniczko nasza, Pocieszycielko nasza. Z Synem swoim nas pojednaj, Synowi swojemu nas polecaj, swojemu Synowi nas oddawaj.

 

Przeżegnaj się: wykonaj znak krzyża: W Imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Amen.

 

 

HISTORIA RÓŻAŃCA ŚWIĘTEGO

Od wieków chrześcijanie próbowali odpowiedzieć na wezwanie św. Pawła do nieustannej modlitwy. Jednym ze sposobów było powtarzanie różnych modlitw.

Pierwszą i najstarszą modlitwą chrześcijan jest modlitwa, której nauczył sam Jezus - „Ojcze nasz”. Dlatego też pierwsze reguły zakonne zobowiązywały mnichów do wielokrotnego powtarzania właśnie tej modlitwy. Na przykład reguła benedyktyńska jeszcze w XI wieku nakazywała braciom zakonnym codziennie odmawiać 150 razy „Ojcze nasz” na wzór kapłańskiego oficjum złożonego ze 150 psalmów.

Od pierwszych wieków chrześcijaństwa odczuwano także potrzebę proszenia o wstawiennictwo Najświętszą Maryję Pannę. Dlatego w XII wieku utrwalił się w Kościele zwyczaj odmawiania pozdrowienia, którym w scenie zwiastowania Anioł przywitał Maryję. Z czasem dodano do nich słowa wypowiedziane przez świętą Elżbietę w czasie nawiedzenia. Obecna forma „Zdrowaś Maryjo” ostatecznie ukształtowała się w XV wieku. Zatwierdził ją Pius V w 1566 roku. Z czasem do modlitwy „Ojcze nasz” zaczęto dodawać „Zdrowaś Maryjo”. I tak te dwie modlitwy dały początek różańcowi.

Wieniec z róż

Za ojca Różańca świętego uważa się św. Dominika, któremu miała się objawić Matka Najświętsza i przykazać rozpowszechnianie tej modlitwy na całym świecie. Nie był to jednak Różaniec w dzisiejszej formie.

Różaniec stał się dla św. Dominika skuteczną bronią w walce z herezją albingensów. Legenda głosi, że to właśnie w czasie jednej z jego wypraw, w trakcie której zwalczał tę herezję, zrodziła się modlitwa różańcowa. Pomimo postów i modlitw posługa św. Dominika nie przynosiła owoców. Wówczas objawiła się Matka Boża i poleciła Dominikowi, by nie tylko głosił kazania, lecz by połączył je z odmawianiem tzw. Psałterza Maryi, czyli 150 Zdrowaś Maryjo i 15 Ojcze nasz. Od tej pory św. Dominik przeplatał swoje nauki modlitwą różańcową, w której rozważał wraz ze słuchaczami treści zawarte w głoszonych naukach.

Nazwa Różańca wywodzi się ze średniowiecza. W ówczesnej mentalności świat stworzony traktowano jako księgę o Panu Bogu, a w przyrodzie dopatrywano się rzeczywistości duchowych. Szczególną rolę pełniły kwiaty, symbolizowały one różne cechy. Często też ofiarowywano kwiaty Bogu i ukochanym osobom. Modlitwy traktowane były jako duchowe kwiaty. I dlatego odmawianie różańca porównywano z dawaniem Matce Bożej róż. Stąd modlitwę tę nazwano wieńcem z róż, czyli różańcem.

Ostateczny kształt modlitwy różańcowej ustalił się w XV dzięki dominikaninowi Alamusowi a la Roche (1428-1475). On ustalił liczbę 150 „Zdrowaś Maryjo” na wzór 150 psalmów, które podzielił na dziesiątki poprzeplatane modlitwą „Ojcze nasz”. Dla rozpowszechniania tej modlitwy założył pierwsze bractwo różańcowe. Dzięki zakonowi dominikańskiemu modlitwa różańcowa już w XV wieku stała się znana w całym Kościele.

Modlitwa Kościoła

Modlitwa różańcowa bardzo szybko zyskała aprobatę Kościoła i była traktowana jako oręż przeciw wrogom wiary. Jednym z przykładów skuteczności tej modlitwy była zwycięska bitwa morska pod Lepanto w 1571 roku.

Szesnastowieczna Europa była zagrożona napaścią muzułmanów. Od VII wieku, kiedy kalif Oman zdobył Jerozolimę i Ziemia Święta przestała należeć do chrześcijan, islam dążył do narzucenia siłą swojej religii światu. W VIII w. muzułmanie, po opanowaniu Afryki Północnej, zajęli Hiszpanię. Przez krótki czas inwazja Mahometan była powstrzymywana przez wyprawy krzyżowe. W XVI wieku imperium muzułmańskie wybudowało ogromną flotę, planowało bowiem zająć chrześcijańskie porty śródziemnomorskie i ruszyć na podbój Rzymu, a potem Europy. Wtedy papież Pius V, dominikanin i gorący propagator różańca, wezwał wszystkich katolików do modlitwy różańcowej. 7 października 1571 roku w okolicach Lepanto miała miejsce decydująca bitwa morska, w której starły się ze sobą flota chrześcijańska i turecka. Zacięta walka trwała wiele godzin, a o zwycięstwie Świętej Ligii przesądziła nieoczekiwana zmiana pogody — wiatr uniemożliwił manewry wojskom tureckim.

Zwycięska bitwa zatrzymała inwazję muzułmanów na Europę. W dowód wdzięczności Wenecjanie nowowybudowanej kaplicy dziękczynnej napisali: „Non virtus, non arma, non duces, sed Mariae Rosiae victores nos fecit”, „Nie odwaga, nie broń, nie dowódcy, ale Maria różańcowa dała nam zwycięstwo”. Pius V, świadom, komu zawdzięcza cudowne ocalenie Europy, uczynił dzień 7 października świętem Matki Bożej Różańcowej. W encyklice napisał: „Pragniemy szczególnie, aby nigdy nie zostało zapomniane wspomnienie wielkiego zwycięstwa uzyskanego od Boga przez zasługi i wstawiennictwo Najświętszej Maryi Panny w dniu 7 października 1571 r., odniesione w walce przeciw Turkom, nieprzyjaciołom wiary katolickiej”.

Papież Klemens XI po zwycięstwie odniesionym nad Turkami pod Belgradem, w 1716 roku, rozszerzył święto Matki Bożej Różańcowej na cały Kościół. W roku 1885 papież Leon XIII polecił odmawiać Różaniec przez cały październik i wprowadził do Litanii Loretańskiej wezwanie „Królowo różańca świętego módl się za nami”.

Do rozpropagowania Różańca przyczyniła się też sama Maryja. W swoich objawienia w Lourdes, Fatimie i w polskim Gietrzwałdzie wzywała do modlitwy różańcowej.

Cud w Hiroszimie

Znane są również we współczesnej historii cuda związane z modlitwą różańcową. Jednym z nich jest cud ocalenia kilkunastu osób w Hiroszimie i Nagasaki. Na sześć miesięcy przed atomowym atakiem lotnictwa USA w tych miastach pojawiło się dwóch mężczyzn, którzy trzem milionom katolików głosili konieczność nawrócenia, odmawiania Różańca i pokuty jako jedynego ratunku przed zbliżającym się nieszczęściem. Nawoływali do życia w stanie łaski uświęcającej, częstego przyjmowania sakramentów, do noszenia sakramentaliów, do trzymania w swoich domach wody święconej oraz gromnicy i do codziennego odmawiania Różańca (przynajmniej jednej części).

Po ataku atomowym okazało się, że w Hiroszimie i Nagasaki prawie wszystko zostało zrównane z ziemią — z wyjątkiem dwóch budynków. W jednym było 12 osób, a w drugim 18. Oni przeżyli. Otaczające dom podwórka, a nawet trawa, również pozostały niezniszczone. Nie została zniszczona ani jedna szyba czy dachówka! Specjaliści Armii Stanów Zjednoczonych przez kilka miesięcy obserwowali ten niezwykły fenomen i próbowali zrozumieć, w jaki sposób oba domy wraz z ich mieszkańcami i otaczającym je dobytkiem mogły ocaleć. W końcu doszli do przekonania, że nie było tam niczego, co po ludzku mogłoby ocalić te domy przed zburzeniem. Stwierdzili, że musiała tam zadziałać jakaś siła nadprzyrodzona.

Natomiast sami uratowani opowiadali, że w noc poprzedzającą atak bombowy usłyszeli puknie do drzwi. Twierdzą, że ukazał się im Anioł, który zaprowadził ich do domu, w którym mieszkała rodzina wierna wezwaniom Matki Bożej i wypełniająca Jej polecenie, by codziennie, przez sześć miesięcy odmawiać różaniec. Ocaleni żyli jeszcze przez wiele lat. Jeden z nich został księdzem (ks. Hubert Schiffler). Powiedział, że od czasu ataku atomowego setki ekspertów zastanawiało się, czym mógłby różnić się ów ocalały dom od kompletnie zburzonych. Ks. Schiffler twierdził, że różnił się jednym: w tym domu posłuchano wezwań Matki Bożej do codziennego odmawiania Różańca!

Inne cuda modlitwy różańcowej

Kolejnym przykładem mocy modlitwy różańcowej może być sytuacja Portugalii w czasie II wojny światowej. Większość mieszkańców przejęła się objawieniami w Fatimie i orędziem przekazanym przez Matkę Bożą i Portugalia prawie nie ucierpiała w czasie II wojny światowej.

Moc modlitwy różańcowej objawiła się także na Filipinach. W latach 80. XX wieku dyktator F. Marcos rozwiązał parlament i rozpoczął aresztowania. Część ludzi zbuntowała się i odmówiła mu posłuszeństwa. Wiedzieli jednak, że sami nie mają szans. Poprosili o pomoc kard. J. Sina, prymasa Filipin. Kardynał zamknął się na półtorej godziny w swojej kaplicy. Kiedy wyszedł, wezwał ludzi przez katolickie radio, aby wyszli na ulicę i bronili przyjaciół. Ludzie usłyszeli i odpowiedzieli. W ciągu kilku godzin w Alei Objawienia stanęły 2 mln. ludzi. Przyszli całymi rodzinami z różańcami w rękach. Po 4 dniach na ulicę wyjechały czołgi, które ruszyły wprost na tłum. Zebrani modlili się głośno na różańcu. Czołgi zatrzymały się, a po chwili sami żołnierze przyłączyli się do modlitwy. Gdy nadszedł rozkaz rozpędzenia tłumu gazem, zmiana wiatru sprawiła, że ci, którzy go wykonali, sami zaczęli kaszleć i uciekać. I tak w dniach 22-25 lutego 1986 r. w stolicy Filipin Manili, w Alei Objawienia się Świętych dokonała się pokojowa rewolucja, a moc modlitwy przyczyniła się do pokonania dyktatora.

O skuteczności tej modlitwy można przekonać się patrząc na codzienne życie wielu osób. Mogą świadczyć o tym choćby liczne wota w kościołach zawieszane przy obrazach Matki Bożej Różańcowej. Świadkiem mocy tej modlitwy jest też Jan Paweł II, który w czasie wspólnej modlitwy różańcowej w Ludźmierzu powiedział: „Zawsze mogłem na nią liczyć, szczególnie w momentach trudnych bardzo jej potrzebuję i nadal was o nią proszę”.

Oprac. Beata Ciastoń

 

Dzisiaj jest

wtorek,
19 marca 2024

(79. dzień roku)

Transmisja Mszy Świętej

                              Kościół Albigowa

Zegar

Jestem z wami.

Święta

Wtorek, V Tydzień Wielkiego Postu
Rok B, II
Uroczystość św. Józefa, Oblubieńca Najśw. Maryi Panny

Wyszukiwanie

Sonda

Czy modlisz się modlitwą różańcową?

sporadycznie

wcale

codziennie


Licznik

Liczba wyświetleń:
6937261